Zelf heb ik deze vakantie wisselend ervaren. Er waren momenten bij waarop de tijd leek te vliegen en ik ineens het besef had dat we alweer halverwege waren maar in alle eerlijkheid moet ik ook bekennen dat er momenten bij waren waarop ik het echt even allemaal niet meer wist en ik uitkeek naar weer het "normale' ritme en structuur.
Neemt niet weg dat ik vooral heel erg geniet van mijn kindjes om mij heen en de tijd die ik met hen doorbreng mij heel waardevol is. Maar soms kan de combinatie met werk en alle andere verplichtingen een hele ingewikkelde puzzel vormen, en dit is zeker niet alleen in de vakantie het geval.
Persoonlijk ben ik dan ook wel heel blij dat ik dit met de mensen om mij heen kan bespreken. Dat ik in alle eerlijkheid kan zeggen dat ik het soms even pittig en veel vind en dat dit niks afdoet aan de liefde die ik voor mijn kinderen voel. En dat de mensen om mij heen dit ook met mij durven te bespreken en mij ook weten te vinden als zij het soms even niet meer weten. Soms is het zoveel fijner en lichter om het samen even niet meer te weten in plaats van er alleen mee te lopen.
En toch is het helaas ook zo dat dit voor heel veel ouders niet bespreekbaar is, zij hebben niet het gevoel open en eerlijk te kunnen en durven zeggen tegen de mensen om hen heen dat het soms veel is, dat soms het overzicht kwijt is, dat je soms het liefst zou willen dat het even stil en rustig om je heen is, dat je soms even geen zin hebt om voor de 1000x op een dag een waarom vraag te beantwoorden of de chocoladepasta vlekken van je keukenkastjes te vegen, of het liedje van paw patrol op repeat te horen of geen gesprek met je partner te kunnen voeren zonder dat er een kind tussendoor de aandacht vraagt. Dat je soms met je handen in het haar kunt zitten en even niet meer weet waar je het vandaan moet halen.
En juist als je dit niet bespreekbaar kunt of durft te maken kan het heel alleen en zwaar voelen. Ouderschap is namelijk niet iedere dag hetzelfde, bij jou niet en bij mij niet. Ouderschap is niet altijd even leuk, vrolijk of gezellig. Maar ook zeker niet altijd pittig, veeleisend of zwaar.
Het is een combinatie, een mix van al deze dingen bij elkaar met heel erg veel liefde erbij die de balans altijd weer laat doorslaan naar een liefdevol gevoel aan het einde van de dag als je kindjes lekker liggen te slapen en je nog even om de hoek van hun kamertje gaat kijken. Een combinatie tussen soms de weg niet kunnen vinden en soms je ouderkompas volgen en exact weten welke kant je op moet gaan.
En soms weet je het echt even helemaal niet maar ook dat is niet erg. Want onderaan de streep heeft niemand een handleiding voor het ouderschap of zijn of haar kind gekregen. En wij maken ongetwijfeld fouten, maar onze fouten zullen onderdeel zijn van de levenslessen van onze kinderen net als de manier waarop wij onze fouten herstellen.
Ik hoop dan ook dat mijn kinderen zich later herinneren dat ik fouten maakte maar deze ook weer oploste, dat ik mijn excuses aanbood als ik ze soms teleurstelde, dat ik ze aanmoedigde als ze dit nodig hadden maar ook losliet zodat ze konden zien hoe moedig en krachtig ze zelf zijn.
Maar meer nog dan dat hoop ik dat ze zich herinneren dat ze altijd gezien, gehoord en geliefd zijn. Zelfs in die zomervakanties die soms net een beetje te lang leek te duren en waarbij ik als ouder echt niet altijd op mijn best was, zelfs dan hoop ik dat de liefde overheerst.